NES

NES czyli Nintendo Entertainment System – najpopularniejsza 8-bitowa konsola do gier, która praktycznie wypchnęła na margines konsolowego świata, dotychczasowego potentata jakim była firma Atari. Oficjalnie zadebiutowała w 1983r i pozostawała na rynku aż przez 12 lat, sprzedając się w astronomicznej liczbie (szczególnie jak na realia lat 80-tych) 62 milionów egzemplarzy, do których należy doliczyć ponad pół miliarda sprzedanych gier. Są to jednak dane częściowe, gdyż konsola ta jak bodaj żadna inna była (często w sposób nielegalny) klonowana i np. w Polsce bardziej znana jest pod nazwą Pegasus. Gdyby więc policzyć także klony, to myślę że śmiało można stwierdzić iż NES jest najbardziej popularną i najbardziej żywotną konsolą wszech czasów. Nie tylko klony sprzętowe ale i emulatory software’owe tej konsoli powstawały niczym grzyby po deszczu. Myślę że na samą tylko Amigę, spokojnie można by wyliczyć ich przynajmniej 10. Poniżej przedstawiam moje ulubione dwa.

AmiNES
Emulator 8-bitowego Nintendo, oparty na Nofrendo. Amines posiada identyczne GUI jak opisywany obok WarpSNES. Pozwala więc nie tylko na wybór romu, wybór wyświetlania (w normalnym oknie, w powiększonym dwukrotnie oknie, lub na własnym ekranie), oraz wybór jakości dla dźwięku. Przede wszystkim prezentuje bogate możliwości względem zapisu i odczytu stanu gry w dowolnym momencie, czy kontynuacji ostatnio zakończonej sesji z danym tytułem. Wszystkie te opcje okraszone są miniaturowymi zrzutami ekranu widocznymi w GUI, co bez wątpienia ułatwia poruszanie się wśród mnóstwa dostępnych gier i jeszcze większej ilości zapisanych „sejwów”.Dodatkowo możemy zdecydować czy emulujemy maszynkę w trybie PAL, czy NTSC, oraz osobno ustawić odświeżanie. Możliwe jest więc emulowanie PALowskiego NESa o odświeżaniu 60Hz charakterystycznym dla NTSC i odwrotnie. Emulator cechuje się bardzo wysokim stopniem emulacji, np. jako jeden z nielicznych na Amidze może się poszczycić obsługą gry Archoon. Małą rysą na jakości emulacji mogą być kolory. Są one mniej intensywne niż w innych emulatorach, dla przykładu błękitne niebo w Super Mario Bros tu wpada w delikatny fiolet. Nie jest to jednak błąd samego AmiNESsa, a raczej cecha którą odziedziczył po Nofrendo, gdyż dokładnie takie samo odwzorowanie kolorów zaobserwowałem w Nofrendo.WOS. Jeśli chodzi o prędkość działania emulatora to jest ona perfekcyjna, czemu zresztą nie można się dziwić. Wszak NES to jedna z nielicznych maszyn, którą można było zaemulować z pełną prędkością już na A1200 030/50MHz. Podsumowując dosyć dobry emulator NESa choć dawno nieaktualizowany.
DarcNES
To znany już od kilku lat emulator autorstwa Mathiasa „Amidoga” Roslunda który wcześniej istniał na Amigach klasycznych w WOSowej wersji. Po debiucie systemu AmigaOS 4.0, autor postanowił stworzyć kompilację również dla tego systemu. Nowy DarcNES w zasadzie niczym nie różni się od swego poprzednika napisanego dla systemu 3.x. Jedyną drobną różnicą jaką zauważyłem jest odmowa działania emulatora z parametrem -sega (do obsługi padów SEGI), choć nadal działa parametr joypad, jest to jednak na dzień dzisiejszy nieistotny szczegół dla posiadaczy AOne. Sam emulator ustępuje nieco AmiNESowi w dokładności emulacji, widać to szczególnie przy emulacji dźwięku. Jakość emulowanego dźwięku w niektórych grach jest zauważalnie gorsza. Pewnym plusem DarcNESa może jednak okazać się grafika, a konkretnie lepsze odwzorowanie kolorów niz jest to u konkurencji. Niewątpliwą jego zaletą jest także fakt iż poza NESem potrafi również za emulować 8-bitowe konsole Segi, oraz system PCEngine. DarcNES niestety nie posiada swojego GUI i wszystkie gry trzeba odpalać z shella. Dla starego DarcNESa istniało wprawdzie jedno osobne GUI 68k, jednak nie udało mi się go uruchomić na AmigaOS 4. Wiem także że WOSowy Darcnes współpracował z „multiodpalaczem” emulowanych gier o nazwie Nostalgia, jednak nie sprawdzałem jak sytuacja z Nostalgią wygląda na A1. Najlepszym jednak wyjściem wydaje się wykonanie skryptów dla swoich ulubionych tytułów i uruchamianie ich z ikony z ustawionym parametrem c:iconx.